هدف نهایی در سکته های مغزی، رساندن فرد به جایی است که تا حد امکان، مستقلانه فعالیتهای خود را انجام دهد، به خصوص فعالیتها و مهارتهایی که به دلیل سکته از دست داده است یا دچار آسیب شده است. این امر از طریق تغییر و اصلاح فعالیت مناطق و شبکه های مغزی درگیر در سکته انجام می شود.
در مراکز علوم اعصاب سایبر، بر اساس گزارش بالینی و تصویربرداری های مغزی انجام شده، و نقشه مغزی، مکان یابی دقیقی از محل سکته انجام می شود. سپس پروتکل مخصوص هر فرد بر اساس محل ضایعه، طراحی می شود و در جلسات اعمال می شود. مجموع این فرآیند در کنار درمانهای دیگری مانند دارودرمانی، کاردرمانی و فیزیوتراپی، باعث بهبود سریع تر فرد، بازگشت و بازیابی سریع تر مهارتهای مغزی از دست رفته، افزایش کیفیت زندگی فرد و مراقبان، و در نهایت رسیدن هرچه بیشتر فرد به استقلال است.